Τι λείπει από τον οργανισμό σας όταν λαχταράτε ανθυγιεινές τροφές;

Σε πολλούς από εμάς είναι σχεδόν καθημερινό φαινόμενο να έχουμε μια έντονη επιθυμία για πρόχειρο φαγητό. Πολλές φορές πιάνουμε τον εαυτό μας να θέλει να φάει κάτι μπροστά στη τηλεόραση, πχ ένα σακουλάκι ποπ κορν. Αλλά και αυτό δεν είναι αρκετό. Γιατί αυτή η έντονη επιθυμία για junk food; Η επιστήμη έχει τώρα την απάντηση και δηλώνει ότι ο λόγος που έχουμε έντονη λαχτάρα, είναι ότι το σώμα μας έχει ανάγκη από ανόργανα συστατικά, που πράγματι προέρχονται από το πρόχειρο φαγητό,αλλά θα ήταν πολύ πιο υγιεινό εάν τα παίρναμε από άλλα πιο υγιεινά τρόφιμα. Πείνα εναντίον Λαχτάρας Η πείνα και η λαχτάρα είναι δύο πολύ διαφορετικές σωματικές αντιδράσεις. Η πείνα είναι μια πολύ χρήσιμη και αναγκαία λειτουργία του σώματος. Αυτή σας επιτρέπει να γνωρίζετε ότι ήρθε η ώρα να φάτε, επειδή το σώμα σας χρειάζεται καύσιμα. Η έντονη λαχτάρα από την άλλη πλευρά, είναι ένα τελείως διαφορετικό θηρίο. Εξυπηρετεί όχι τόσο πολύ για να πει στο σώμα σας ότι χρειάζεται καύσιμα, αλλά για να πει στο σώμα σας ότι χρειάζεται συγκεκριμένες χημικές ουσίες, μεταξύ των οποίων είναι τα οπιοειδή. Αυτός είναι ο λόγος που συχνά ποθείτε τα τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη και λίπος: αυτά τα τρόφιμα απελευθερώνουν οπιοειδή στο αίμα μας και σας παρέχουν το συναίσθημα της ευχαρίστησης, ακόμη και της ήπιας ευφορίας σε ορισμένες περιπτώσεις. Και αυτός είναι ο λόγος που τόσοι πολλοί από μας αγαπούν …

Σοκολάτα

Η σοκολάτα είναι η τροφή που την λαχταρούν οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο. Συνδέεται όμως και με μια θρεπτική ουσία που λείπει σε πολλούς από εμάς: μαγνήσιο. Ορισμένες εκτιμήσεις αναφέρουν ότι το 80 τοις εκατό των Αμερικανών στερούνται αυτό το μέταλλο. Τα συμπτώματα της ανεπάρκειας μαγνησίου ; Άγχος, ευερεθιστότητα, ακόμα και αϋπνία. Αυτός είναι ο λόγος που μπορεί να νιώσετε καλύτερα και πιο χαλαροί μετά την κατανάλωση σοκολάτας. Αλλά ξέρατε ότι μπορείτε να πάρετε  μαγνήσιο από πιο υγιεινές πηγές; Τα σκούρα φυλλώδη λαχανικά, για παράδειγμα, είναι μια εξαιρετική πηγή μαγνησίου, όπως είναι και οι σπόροι,τα καρύδια,τα ψάρια, τα φασόλια και η μελάσα. Ποια  άλλα κοινά τρόφιμα που λαχταράτε μπορούν να αντικατασταθούν με υγιεινότερα ;

Τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη

Δεν αποτελεί καμία έκπληξη ότι τα γλυκά τρόφιμα είναι αυτά που λαχταράμε πολύ. Εάν πιάσετε τον εαυτό σας να επιθυμεί πολύ ζαχαρούχα τρόφιμα θα πρέπει να ξέρετε ότι έχετε έλλειψη πέντε θρεπτικών συστατικών. Το χρώμιο, το θείο και η τρυπτοφάνη είναι ανάμεσά τους, το τελευταίο εκ των οποίων είναι η σεροτονίνη, η χημική ουσία που ρυθμίζει την ευτυχία στον εγκέφαλο. Η έλλειψη σε ανόργανες ουσίες θα μπορούσε να υποδηλώνει ότι πιθανόν θα πρέπει να ανανεώσετε την διατροφή σας για να επαναφέρετε την ισορροπία του σώματός σας σε μέταλλα. 

Λαχτάρα για υδατάνθρακες

Μια άλλη συχνή λαχτάρα είναι για τα ζυμαρικά και το ψωμί. Αυτό μπορεί να σημαίνει ανεπάρκεια σε άζωτο, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε συνολικό υποσιτισμό. Ως εκ τούτου, αν δείτε τον εαυτό σας να λαχτάρα πολλούς υδατάνθρακες, μπορείτε να προσθέσετε θαλασσινά στη διατροφή σας, όπως τα ψάρια που περιέχουν πολύ από αυτό το μέταλλο.

Λαχτάρα για λιπαρά και λίπη

Εάν ποθείτε τρόφιμα όπως πατάτες, τυρί και τα παρόμοια που είναι λιπαρά και με μεγάλη περιεκτικότητα σε λίπος, θα μπορούσε να είναι ενδεικτικό έλλειψης ασβεστίου. Εξετάστε το ενδεχόμενο να τα αντικαταστήσετε με νωπό γάλα ή τρώγοντας πράσινα γογγύλια και μπρόκολο.

Λαχτάρα για αλμυρά

Αντί να ψάχνετε για τσιπς ή ποπ κορν, φάτε ψάρια, ξηρούς καρπούς και σπόρους. Αυτοί είναι οι υγιείς τρόποι για να πάρετε το χλώριο και το πυρίτιο που σας λέει το σώμα σας ότι θέλει.

Πως δημιουργήθηκαν τα πρώτα τσιπς;

Το 1853 στη Σαρατόνγκα της Νέας Υόρκης, ένας πελάτης επέπληξε τον μάγειρα ενός εστιατορίου, ονόματι Τζορτζ Κραμ, ότι είχε κόψει πολύ χοντρές τις τηγανητές πατάτες. Τότε αυτός από αντίδραση τις ψιλόκοψε, φτιάχνοντας τα πρώτα τσιπς.

Κρίση Πανικού: Όλα Τα Συμπτώματα Και Τα Σωστά Βήματα Αντιμετώπισης

Μια κρίση πανικού συμβαίνει όταν το σώμα σας βιώνει μια απροσδόκητη, απρόσμενη εγρήγορση και έντονα ψυχολογικά και σωματικά συμπτώματα. Μπορεί να αισθανθείτε έντονο φόβο, ανησυχία και άγχος.

Τουλάχιστον ένα άτομο στα δέκα θα βιώσει σε κάποια στιγμή μία κρίση πανικού, που συνήθως προκαλείται από κάποιο αγχωτικό γεγονός. Περίπου ένα άτομο στα 100 έχει γενικότερη διαταραχή πανικού. Οι περισσότεροι άνθρωποι αναπτύσσουν για πρώτη φορά τη διαταραχή όταν είναι περίπου στην ηλικία των 20-25 ετών. Η κατάσταση είναι περίπου δύο φορές πιο συχνή στις γυναίκες.

Μερικοί άνθρωποι παθαίνουν κρίσεις πανικού, όταν αντιμετωπίζουν ειδικές καταστάσεις. Για παράδειγμα, μπορεί να έχουν φοβία των κλειστών χώρων (κλειστοφοβία) και να βιώνουν κρίσεις πανικού, όταν βρίσκονται σε έναν κλειστό χώρο.

Τα συμπτώματα στην κρίση πανικού μπορεί να είναι πολύ τρομακτικά και οδυνηρά ως εμπειρία για τον ασθενή. Τα συμπτώματα τείνουν να εμφανίζονται ξαφνικά, χωρίς προειδοποίηση και προφανή αιτία.

Όπως και τα περισσότερα αισθήματα άγχους, μια κρίση πανικού μπορεί να προκαλέσει μια σειρά συμπτωμάτων, όπως:

1. Ταχυπαλμία
2. Εφίδρωση
3. Τρέμουλο
4. Εξάψεις
5. Ρίγη
6. Δυσκολία στην αναπνοή
7. Αίσθημα πνιγμού
8. Πόνος στο στήθος
9. Ναυτία
10. Ζάλη
11. Αίσθημα λιποθυμίας
12. Μούδιασμα που το νιώθετε “σαν να σας τσιμπούν καρφίτσες και βελόνες”
13. Ξηροστομία
14. Αιφνίδια ανάγκη να πάτε στην τουαλέτα
15. Κουδούνισμα στα αυτιά σας
16. Αίσθημα τρόμου ή φόβου θανάτου
17. Ανακάτεμα στο στομάχι
18. Αίσθημα “καψίματος” στα δάχτυλά σας
19. Τουρτούρισμα, σαν να κρυώνετε, ενώ κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα
20. Κλονισμός (ολόκληρο το σώμα τρέμει)

Τα σωματικά συμπτώματα σε μια κρίση πανικού είναι δυσάρεστα, και μπορούν επίσης να συνοδεύονται από έμμονες σκέψεις φόβου και τρόμου.

Για το λόγο αυτό, τα άτομα με διαταραχή πανικού αρχίζουν να φοβούνται για το πότε θα τους συμβεί η επόμενη κρίση, κάτι που προκαλεί έναν φαύλο κύκλο “φόβου της κρίσης πανικού” και αυξάνει την πιθανότητα να επέλθει όντως μια νέα κρίση πανικού.

Τι μπορείτε να κάνετε για να βοηθήσετε τον εαυτό σας

Υπάρχουν διάφορες τεχνικές αυτοβοήθειας που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να τη θεραπεία των συμπτωμάτων της διαταραχής πανικού στον εαυτό σας. Μερικές από αυτές τις τεχνικές είναι οι ακόλουθες:

1. Μείνε εκεί που είσαι: Εάν είναι δυνατόν, μείνετε εκεί που είστε κατά τη διάρκεια μιας κρίσης πανικού. Η συνολική κρίση θα μπορούσε να διαρκέσει έως και μία ώρα, οπότε ίσως χρειαστεί να παρκάρετε κάπου στην άκρη αν σας συμβεί την ώρα που οδηγείτε.
2. Εστιάστε την προσοχή σας: Αν έχετε μια κρίση πανικού, υπενθυμίστε στον εαυτό σας ότι οι τρομακτικές σκέψεις και τα ακραία συναισθήματα φόβου είναι απλά περαστικά. Κατά τη διάρκεια μιας κρίσης πανικού, προσπαθήστε να επικεντρωθείτε σε κάτι που είναι μη-απειλητικό και ορατό, όπως το πέρασμα του χρόνου στο ρολόι.
3. Αργή βαθιά αναπνοή: Ενώ έχετε μια κρίση πανικού, προσπαθήστε να επικεντρωθείτε στην αναπνοή σας. Το αίσθημα πανικού και το άγχος μπορεί να επιδεινωθούν εάν αναπνέετε πολύ γρήγορα. Δοκιμάστε να αναπνέετε αργά και βαθιά, μετρώντας μέχρι το 3 σε κάθε εισπνοή και εκπνοή.
4. Προκαλέστε φόβο σας: Όταν έχετε μια κρίση πανικού, προσπαθήστε να εντοπίσετε τι είναι αυτό που σας κάνει να φοβάστε και “σταθείτε απέναντί του”. Μπορείτε να το πετύχετε αυτό υπενθυμίζοντας συνεχώς στον εαυτό σας ότι αυτό που φοβάστε δεν είναι πραγματικό και ότι θα περάσει σε λίγα λεπτά.
5. Δημιουργική απεικόνιση: Πολλά πράγματα μπορούν να περάσουν από το μυαλό σας κατά τη διάρκεια μιας κρίσης πανικού. Για παράδειγμα, μερικοί άνθρωποι σκέφτονται την απόλυτη καταστροφή, ή τον θάνατο. Αντί να συνεχίσετε τις αρνητικές σκέψεις, προσπαθήστε να επικεντρωθείτε σε θετικές εικόνες. Σκεφτείτε ένα μέρος ή μια κατάσταση που σας κάνει να αισθάνεστε γαλήνια, χαλαρά και άνετα. Μόλις έχετε αυτήν την εικόνα στο μυαλό σας, προσπαθήστε να εστιάσετε την προσοχή σας σε αυτό. Θα σας βοηθήσει να αποσπάσετε την προσοχή σας από αυτό που σας συμβαίνει και μπορεί επίσης να συμβάλλει στην μείωση των συμπτωμάτων σας εκείνη τη στιγμή. Η δημιουργική απεικόνιση είναι μια τεχνική που απαιτεί εξάσκηση, αλλά σταδιακά θα παρατηρήσετε θετικές αλλαγές στον τρόπο που σκέφτεστε για τον εαυτό σας και τους άλλους.
6. Μην “αντιστέκεστε” μια κρίση πανικού: Το να πιστέψετε ότι μπορείτε να “βγείτε” από μια κρίση πανικού “με το έτσι θέλω” μπορεί να κάνει τα πράγματα χειρότερα. Αντ’ αυτού, κατά τη διάρκεια μιας κρίσης πανικού, ηρεμήστε τον εαυτό σας αποδεχόμενοι ότι σας συμβαίνει και ότι είναι κάτι πολύ περαστικό που δεν σας απειλεί και απλά θα περάσει σε λίγο.

Πηγή: iatropedia

21 Μαρτίου: Παγκόσμια ημέρα ατόμων με σύνδρομο Down!

«Η Παγκόσμια Ημέρα για το Σύνδρομο Down καθιερώθηκε το 2006 με πρωτοβουλία του γιατρού Στυλιανού Αντωναράκη, καθηγητή γενετικής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης και γιορτάζεται την 21η Μαρτίου κάθε έτους.

Η ημέρα δεν επιλέχτηκε τυχαία, αλλά από τα αριθμητικά δεδομένα του Συνδρόμου (3ο χρωμόσωμα στο 21ο ζεύγος = 3.21).

Στόχος του εορτασμού αυτής της ημέρας είναι η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση του κοινωνικού συνόλου για τα ιδιαίτερα αυτά άτομα.

Το Σύνδρομο Down είναι μία χρωμοσωμική διαταραχή η οποία περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον γιατρό John L. Down το έτος 1859. Το 1959 ανακαλύφτηκε η αιτιολογία του συνδρόμου. Οφείλεται στην παρουσία ενός 3ου χρωμοσώματος στο 21ο ζεύγος χρωμοσωμάτων. Πρόκειται για το πιο κοινό γενετικό σύνδρομο καθώς η συχνότητα εμφάνισής του εκτιμάται σε 1 ανά 700 γεννήσεις περίπου, αν και στατιστικά είναι συχνότερη στους ανθρώπους που γίνονται γονείς σε μεγαλύτερη ηλικία, λόγω μεταλλάξεων στα αναπαραγωγικά τους κύτταρα. Κάποιοι άλλοι παράγοντες επίσης μπορούν να διαδραματίσουν ρόλο στην εμφάνιση του συνδρόμου.

Το σύνδρομο Down είναι λοιπόν μία γενετική κατάσταση και δεν είναι ασθένεια. Επομένως, δεν τίθεται θέμα θεραπείας.

Οι 3 μορφές του Συνδρόμου:

Τρισωμία 21: Κάθε κύτταρο στο σώμα περιέχει ένα επί πλέον χρωμόσωμα 21.

Μετάθεση: Ένα επί πλέον κομμάτι του 21ου χρωμοσώματος συνδέεται ή «μετατίθεται» σε ένα άλλο χρωμόσωμα.

Το Σύνδρομο Down είναι μία χρωμοσωμική διαταραχή η οποία περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον γιατρό John L. Down το έτος 1859. Το 1959 ανακαλύφτηκε η αιτιολογία του συνδρόμου. Οφείλεται στην παρουσία ενός 3ου χρωμοσώματος στο 21ο ζεύγος χρωμοσωμάτων. Πρόκειται για το πιο κοινό γενετικό σύνδρομο καθώς η συχνότητα εμφάνισής του εκτιμάται σε 1 ανά 700 γεννήσεις περίπου, αν και στατιστικά είναι συχνότερη στους ανθρώπους που γίνονται γονείς σε μεγαλύτερη ηλικία, λόγω μεταλλάξεων στα αναπαραγωγικά τους κύτταρα. Κάποιοι άλλοι παράγοντες επίσης μπορούν να διαδραματίσουν ρόλο στην εμφάνιση του συνδρόμου.

Το σύνδρομο Down είναι λοιπόν μία γενετική κατάσταση και δεν είναι ασθένεια. Επομένως, δεν τίθεται θέμα θεραπείας.

Οι 3 μορφές του Συνδρόμου:

Τρισωμία 21: Κάθε κύτταρο στο σώμα περιέχει ένα επί πλέον χρωμόσωμα 21.

Μετάθεση: Ένα επί πλέον κομμάτι του 21ου χρωμοσώματος συνδέεται ή «μετατίθεται» σε ένα άλλο χρωμόσωμα.

Μωσαϊκισμός: Αντί για ένα επί πλέον χρωμόσωμα σε κάθε κύτταρο υπάρχουν 46χρωμοσώματα σε μερικά κύτταρα, και 47 σε άλλα.

Το σύνδρομο είναι δυνατόν να εντοπιστεί με τον προγεννητικό έλεγχο.

Τα άτομα με σύνδρομο Down έχουν κάποια κοινά εμφανισιακά γνωρίσματα και έχουν και ως κοινό χαρακτηριστικό μια σειρά από αναπτυξιακές δυσκολίες που αφορούν στην κινητική και τη γνωστική ανάπτυξη.

Η νοητική ανάπτυξη και οι διανοητικές ικανότητες των παιδιών με σύνδρομο Down δεν είναι δυνατόν να προβλεφθούν.

Τα άτομα με σύνδρομο Down έχουν μια ήπια έως μέτρια νοητική υστέρηση και μαθησιακές δυσκολίες, αλλά κάποια από αυτά εφ’ όσον βρίσκονται σε κατάλληλο περιβάλλον και έχουν τις κατάλληλες θεραπείες διδασκαλίας, καταφέρνουν να σπουδάσουν και είναι σε θέση να εργαστούν σε διάφορους τομείς.

Η προκατάληψη ότι τα παιδιά με σύνδρομα Down είναι άτομα με βαριά καθυστέρηση, ανήμπορα και πηγή μόνιμου άγχους και φόρτου για τους γονείς τους και την κοινωνία πρέπει να σταματήσει δια παντός.

Η εκπαίδευση και η κατάλληλη φροντίδα μπορούν να βελτιώσουν σημαντικά την ποιότητα της ζωής τους παρά τους γενετικούς περιορισμούς.

Ας διασφαλίσουμε λοιπόν ως κοινωνία τα βασικά δικαιώματα των ατόμων με σύνδρομο Down, δηλαδή το δικαίωμα στην ποιοτική ζωή, στην υγεία, στην εκπαίδευση αλλά και στην εργασία».

21 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

Η Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Η αρχική έμπνευσή της ανήκει στον έλληνα ποιητή Μιχαήλ Μήτρα, ο οποίος το φθινόπωρο του 1997 πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός της ποίησης στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες, και να οριστεί συγκεκριμένη μέρα γι' αυτό.

Η εισήγησή του έφτασε με επιστολή στα χέρια του ποιητή και μελετητή της ποίησης Κώστα Στεργιόπουλου, προέδρου τότε της Εταιρείας Συγγραφέων. Η ποιήτρια Λύντια Στεφάνου πρότεινε ως ημέρα εορτασμού την 21η Μαρτίου, την ημέρα της εαρινής ισημερίας, που συνδυάζει το φως από τη μία και το σκοτάδι από την άλλη, όπως η ποίηση, που συνδυάζει το φωτεινό της πρόσωπο της αισιοδοξίας με το σκοτεινό πρόσωπο του πένθους. Η πρώτη Ημέρα Ποίησης γιορτάστηκε το 1998 στο παλιό ταχυδρομείο της πλατείας Κοτζιά. Ετοιμάστηκε με ελάχιστα έξοδα και πολλή εθελοντική δουλειά, και είχε μεγάλη επιτυχία.

Την επόμενη χρονιά ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός, πρέσβης της Ελλάδας στην UNESCO, εισηγήθηκε στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του οργανισμού η 21η Μαρτίου να ανακηρυχθεί Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, όπως η 21η Ιουνίου είναι Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής. Οι Γάλλοι, οι Ιταλοί, οι Τυνήσιοι και άλλοι πρέσβεις από χώρες της Μεσογείου υποστήριξαν την εισήγηση και η ελληνική πρόταση υπερψηφίστηκε.

Τον Οκτώβριο του 1999, στη Γενική Διάσκεψη της UNESCO στο Παρίσι, η 21η Μαρτίου ανακηρύχθηκε Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Το σκεπτικό της απόφασης ανέφερε: «Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης θα ενισχύσει την εικόνα της ποίησης στα ΜΜΕ, ούτως ώστε η ποίηση να μην θεωρείται πλέον άχρηστη τέχνη, αλλά μια τέχνη που βοηθά την κοινωνία να βρει και να ισχυροποιήσει την ταυτότητά της. Οι πολύ δημοφιλείς ποιητικές αναγνώσεις μπορεί να συμβάλουν σε μια επιστροφή στην προφορικότητα και στην κοινωνικοποίηση του ζωντανού θεάματος και οι εορτασμοί μπορεί να αποτελέσουν αφορμή για την ενίσχυση των δεσμών της ποίησης με τις άλλες τέχνες και τη φιλοσοφία, ώστε να επαναπροσδιοριστεί η φράση του Ντελακρουά "Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση"».

Τι είναι η εαρινή ισημερία

Η ισημερία συμβαίνει δύο φορές τον χρόνο, όταν το κέντρο της γης ευρίσκεται επι της καθέτου στην μεγάλη διάμετρο της ελλείψεως που διαγράφει η γή γύρω από τον ήλιο . Στη συγκεκριμένη στιγμή ο Ήλιος βρίσκεται σε ευθεία με την κατακόρυφο στον ισημερινό της γης, με αποτέλεσμα η νύχτα και η ημέρα να έχουν ίση διάρκεια σε οποιοδήποτε σημείο της γήινης επιφάνειας.
Το όνομα ισημερία προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις ίσος και ημέρα, ενώ το διεθνές αντίστοιχο όνομα, equinox, προέρχεται από το λατινικό aequus (ίσος) και nox (νύχτα), καθώς κατά την ισημερία, η νύκτα και η ημέρα έχουν περίπου το ίδιο χρονικό μήκος.
Οι ονομασίες εαρινή και φθινοπωρινή ισημερία είναι σχετικές και αφορούν στην εύκρατη ζώνη του βόρειου ημισφαιρίου, καθώς στις αντίστοιχες ημερομηνίες στο νότιο ημισφαίριο υπάρχουν εποχές είναι αντίθετες, ενώ στις δύο πολικές και την τροπική ζώνη δεν υπάρχει αυτή η διαφοροποίηση εποχών.
Το φαινόμενο της ισημερίας παρουσιάζεται σε όλους τους πλανήτες κάθε ηλιακού συστήματος οι οποίοι παρουσιάζουν κλίση του άξονα περιστροφής ως προς το επίπεδο περιφοράς.
Η εαρινή ισημερία πραγματοποιείται περίπου στις 20 Μαρτίου, όταν το κέντρο του Ηλίου είναι κατακόρυφο προς τον γήινο ισημερινό, διασχίζοντας τους ουρανούς από Νότο προς Βορρά.

• Η επόμενη της εαρινής ισημερίας είναι η πρώτη μέρα του Ινδικού Εθνικού Ημερολογίου και η Πρωτοχρονιά για τους Ινδούς.
• Η συγκεκριμένη μέρα είναι η αφετηρία για τον υπολογισμό του πότε θα πραγματοποιηθεί το Πάσχα, τόσο για τους Χριστιανούς όσο και για τους Ιουδαίους.
• Σύμφωνα με το παλαιότερο Ιουλιανό ημερολόγιο, το οποίο είχε καθιερώσει ο ρωμαίος αυτοκράτορας Ιούλιος Καίσαρας, η εαρινή ισημερία άρχιζε κάθε χρόνο 11 λεπτά νωρίτερα, με αποτέλεσμα το έτος 1500 η ισημερία να συμβεί στις 11 Μαρτίου. Για να διορθωθεί αυτό το πρόβλημα, ο πάπας Γρηγόριος 13oς εισήγαγε, το 1582, το λεγόμενο Γρηγοριανό ημερολόγιο, που είναι ακριβέστερο.
• Η εαρινή ισημερία αποτελεί την αφετηρία του ισχύοντος Περσικού ή Ιρανικού ημερολογίου και συμπίπτει με την Πρωτοχρονιά για τους Ιρανούς, αλλά και για πολλούς λαούς της Μέσης Ανατολής και Κεντρικής Ασίας.

Φράσεις που χρησιμοποιούμε καθημερινά και που ποτέ δεν λέμε σωστά

• «Χαίρετε!»Είναι ευχή. Δηλαδή να χαίρεστε! Γράφεται με έψιλον και όχι «χαίρεται» (ό,τι θυμάται)
• «Κύριε/κυρία/Δεσποινίς» Προσφωνούμε πάντα κύριο και κυρία κάποιον που δεν γνωρίζουμε και τον ζητάμε πάντα σαν κύριο ή κυρία στο τηλέφωνο σε τρίτους ακόμα κι αν είναι κολλητός μας και παίζουμε μαζί σφαλιάρες. Το «δώσε μου το Μανώλη λιγάκι» όταν τηλεφωνούμε στην δουλειά του δεν δείχνει οικειότητα, αλλά αγένεια. Επίσης
   δεσποινίδες λέμε μόνο τα κορίτσια από 16 χρονών και κάτω. Από 17 χρονών
   και πάνω όλες οι γυναίκες αποκαλούνται (και είναι) κυρίες. Αντιθέτως, δεν αποκαλούμε ποτέ κύριο τον εαυτό μας! Τέλος, δεν αποκαλούμε ποτέ κύριο κάποιον που έχει φύγει από τη ζωή γιατί έχει πάψει να είναι κύριος του εαυτού του.
• «Με γεια!» Ευχή. Δύο λέξεις. Με υγεία και όχι μεγιά
• «Εξ απαλών ονύχων» Το χρησιμοποιούμε λανθασμένα όταν θέλουμε να πούμε ότι κάτι έγινε ή το γνωρίζουμε πολύ επιδερμικά, ξώφαλτσα. Όμως σημαίνει ακριβώς το αντίθετο! Σημαίνει «από τότε που ήμουν μωρό και τα νύχια μου ήταν μαλακά, απαλά» δηλαδή από πάντα, και δείχνει την εξοικείωση με κάτι. Είναι συνώνυμο του “παιδιόθεν” (από παιδί).  Και μια και είπαμε «παιδιόθεν»
• «-θεν» Όλα αυτά τα επιρρήματα με κατάληξη «θεν» λέγονται σκέτα! Το «θεν» δείχνει κατεύθυνση και σημαίνει “από”. Έτσι είναι πλεονασμός να ξαναβάζουμε το “από”. Δεν λέμε από ανέκαθεν, απλά ανέκαθεν. Ομοίως, λέμε «έμπροσθεν», «όπισθεν», «άνωθεν», «κάτωθεν», «έξωθεν», «δεξιόθεν», «εκατέρωθεν», «πόθεν», «μακρόθεν» αλλά, προσοχή, δεν υπάρχει κοντόθεν! Εκεί αν δεν θέλουμε να πούμε «από κοντά» μπορούμε να κοτσάρουμε το «εκ
  του σύνεγγυς». 

Επισημότητες!

• «Ελαφρά τη καρδία» Δηλαδή με ανάλαφρη καρδιά, άνετα, χωρίς να το πολυσκεφτώ. Τσιριμπίμ, τσιριμπόμ. (Μπορείτε να το χρησιμοποιείτε εκεί που θα βάζατε λανθασμένα
  το «εξ απαλών ονύχων!»)
• «Αβρόχοις ποσί» Χωρίς να βρέξω τα πόδια μου. Ο λαός μας λέει «αν δε βρέξεις κώλο ψάρι δεν
  τρως» που σημαίνει ότι πρέπει να εμβαθύνεις σε μια δουλειά για να έχεις αποτέλεσμα και όχι να την κάνεις επιδερμικά.
• «Άνοιξε τον Ασκό του Αιόλου» Το ακούμε συχνά λανθασμένα από τους τηλεπαρουσιαστές, οι οποίοι λένε “τους ασκούς τους Αιόλου”. Ο ασκός του Αιόλου σύμφωνα με τη μυθολογία ήταν
  ΕΝΑ σακούλι από δέρμα ζώου, που ο Αίολος, ο θεός των ανέμων είχε φυλακίσει μέσα όλους τους αέρηδες. Συνεπώς είναι λάθος να λέμε «άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου» γιατί ήταν μόνο ένας. Όπως και το κουτί της Πανδώρας.
• «Υπέρ το δέον» Και όχι υπέρ του δέοντος! Είναι το δέον (αυτό που πρέπει να γίνει) και κάνουμε κάτι, παραπάνω κι από αυτό.
• «Ον ου τύπτει λόγος, ουδέ ράβδος» Και όχι «εκεί που δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος». Σημαίνει φυσικά ότι αυτόν που δεν παίρνει από λόγια, ούτε και το ξύλο μπορεί να τον
  συγκινήσει. Οπότε τσάμπα ο κόπος!
• «Προπηλακίζω» Σημαίνει βρίζω χυδαία κάποιον, τον μπινελικώνω. Δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι του επιτίθεμαι σωματικά.
• «Επί τούτω» Και όχι «επι τούτου» «εξεπιτούτου» και άλλα τέτοια χαριτωμένα, που τα λέμε
  για αστείο και κοντεύουν να ενσωματωθούν στην γλώσσα μας. Ομοίως και το «Επί τω έργω».
• «Νους υγιής εν σώματι υγιεί» Δηλαδή ένα δυνατό μυαλό μέσα σε ένα σώμα που υγιαίνει, που είναι καλά!
• «Ζην ή ζειν;» Από τον καιρό που το «ζη» (η παλιά υποτακτική) έγινε «ζει», συμπαρέσυρε και το απαρέμφατο. Το απαρέμφατο όμως είναι τύπος της αρχαίας ελληνικής, οπότε καλό είναι να το αφήσουμε έτσι όπως ήταν. Άρα: Στον πατέρα μου χρωστώ το ζην, στο δάσκαλό μου το ευ ζην. Βγάζω τα προς το ζην, το ζην επικινδύνως (vivere pericolosamente).
• «Μέτρον άριστον» Και όχι «παν μέτρον άριστο». Σημαίνει ότι είναι καλό να έχουμε μέτρο σε
  όλα. Βάζοντας όμως μπροστά το «παν» αλλάζει αμέσως το νόημα και σημαίνει «μέτρο να’ ναι κι ό,τι να ναι!» Καλό σλόγκαν για μια χούντα. Να τα προσέχουμε αυτά…

Εκφράσεις από στρατιωτικά παραγγέλματα.

• Με το όπλο «παρά πόδα» Δηλαδή με το όπλο δίπλα από τον πόδα μου (το ποδαράκι μου). Φυσικά όχι «παρά πόδας». Σημαίνει είμαι σε προσοχή. Και δεν το μπερδεύουμε με το: «κατά
  πόδας» που σημαίνει παίρνω κάποιον στο κατόπι, τον ακολουθώ, κατά βήμα
• «Εφ’ όπλου λόγχη» Και όχι «εφ΄ όπλου λόγχης». Ομοίως, σημαίνει προσαρτώ στο όπλο μου τη λόγχη και είμαι ετοιμοπόλεμος.
• «Έρπειν» και όχι έρπινγκ. Είναι ομολογουμένως απολαυστικό γιατί οι φαντάροι του κόλλησαν την αγγλική κατάληξη ing (erping) αλλά δεν υπάρχει! Είναι κι αυτό απαρέμφατο του ρήματος έρπω.
• «Εκ των ων ουκ άνευ» Και όχι σκέτο «εκ των ουκ άνευ». Δηλαδή από αυτά που δεν μπορείς να κάνεις χωρίς.
• «Του λόγου το ασφαλές» Και όχι το αληθές. Είναι από το απολυτίκιο των Φώτων (των Θεοφανείων) και δεν του αλλάζουμε τα φώτα!
• Δεν έχει «που την κεφαλή κλίνη» Και όχι «κλίναι». Δεν έχει δηλαδή που να γείρει το κεφάλι του να ακουμπήσει. Είναι αυτό που λέμε «δεν έχει μαντήλι να κλάψει!» Είναι από
  τα Ευαγγέλια κι αυτό και το κρατάμε ως έχει.
• «Πχ, π.Χ.!» Π.Χ. «Προ Χριστού» με κεφαλαίο το Χ. Π.χ. «Παραδείγματος χάριν», με μικρό το χ. 
• Μ.Χ. «Μετά Χριστόν» και όχι μετά Χριστού.

Πως αποκαλούμε έναν ιερέα;

• «Πάτερ Γεώργιε» (κλητική) όταν του απευθύνουμε το λόγο. Πως όμως μιλάμε για κάποιον ιερέα; Τον «πατέρα Γεώργιο» και όχι τον …πάτερ Γεώργιο. Γράφεται πάντα με μικρό γιατί Πατέρας με κεφαλαίο είναι μόνο ο Θεός. Ο πατήρ/πατέρας Γεώργιος
• Του πατρός/πατέρα Γεωργίου
• Τω πατρί/(δεν έχουμε πια) Γεωργίω (πως λέμε “την έφαγα στο δόξα πατρί”)
• Τον πατέρα/πατέρα Γεώργιο
• Ω! πάτερ!/πατέρα Γεώργιε

Επίσης λέμε:

• Ο συνήθης ύποπτος αλλά το σύνηθες φαινόμενο
• Ο ευμεγέθης κύριος Πάγκαλος αλλά το ευμέγεθες πακέτο
• Η αυτάρκης Κρήτη αλλά το αύταρκες νησί
• Ο κακοήθης άνθρωπος αλλά το κακόηθες μελάνωμα (φτου φτου, έξω κι από μακριά) κλπ. Ομως προσοχή:
• Ο φιλοθεάμων άνθρωπος και το φιλοθεάμον (και όχι φιλοθέαμον) κοινό.
• Ώρες και χαιρετούρες
• Π.μ. «Προ Μεσημβρίας» αλλά μ.μ. «Μετά Μεσημβρίαν». (κατά το προ Χριστού / μετά Χριστόν).

Τέλος ...

•  από τις 12.01 πμ (προ μεσημβρίας) είναι πρωί και λέμε «καλημέρα!» μέχρι τις 12.00μ (το μεσημέρι). Από τις 12:01 μμ (μετά μεσημβρίαν) είναι απόγευμα και λέμε «καλησπέρα!» μέχρι τις 12:00 τα μεσάνυχτα! 
• Όταν φεύγουμε από κάπου καλό είναι να αποφεύγουμε το «αντίο» γιατί σημαίνει
  “θα τα πούμε στον άλλο κόσμο” (στο Θεό) και δεν είναι κι ελληνικό! Μπορούμε όμως με άνεση να χρησιμοποιήσουμε το «Εις το επανιδείν!» μια ευχή για να ξαναϊδωθούμε…

Το έθιμο της Κυρά Σαρακοστής

Ένα έθιμο που τείνει να εκλείψει είναι αυτό της Κυρά Σαρακοστής, ενός ιδιότυπου ημερολογίου που χρησιμοποιούταν για να μετρήσει τις εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής. Στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας, ήταν μια χάρτινη ζωγραφιά στην οποία απεικονίζεται μια γυναίκα με σταυρωμένα χέρια, λόγω προσευχής, χωρίς στόμα, λόγω νηστείας και με επτά πόδια που αναπαριστούσαν τις επτά εβδομάδες της Σαρακοστής.

Κάθε Σάββατο της έκοβαν και από ένα πόδι, γνωρίζοντας έτσι πόσες εβδομάδες νηστείας απέμεναν μέχρι το Πάσχα. Το τελευταίο πόδι που έκοβαν το δίπλωναν και το έκρυβαν σε ένα ξερό σύκο. Όποιος το έβρισκε ήταν... γουρλής.

Μια ενδιαφέρουσα παραλλαγή της Κυράς, βρίσκουμε στον Πόντο, όπου κρεμούσαν από το ταβάνι μια πατάτα ή ένα κρεμμύδι με επτά καρφωμένα φτερά κότας πάνω του. Έτσι κάθε εβδομάδα αφαιρούσαν και από ένα
φτερό, ενώ το ιδιαίτερο αυτό «ημερολόγιο» το ονόμαζαν Κουκουρά.